Zaterdag om 20:40u vertrokken we, nadat iedereen betaald had en een rondje algemene mededelingen/verzoeken onzerzijds, vanaf de parkeerplaats van de Busjop, met 10 volwassen deelnemers en Rocky van 8 jaar oud. Op het heideveld achter de Busjop bespraken we de maan-maandcyclus, de jaarcyclus van de seizoenen en vertelden we een leuke Keltische sage over Koning Hulst en Koning Eik.
Een eindje verder stopten we bij een prachtige ‘Koning Eik’ met een sprekend ‘boomgezicht’ en lieten we aantal foto’s rondgaan met karakteristieke ‘boomgezichten’ en ‘vormen’. Dat prikkelde duidelijk de fantasie van de deelnemers! Verder vertelden we iets over de verandering van het gebruik van je zintuigen in het donker en hoe we dat zouden gaan ervaren.
Bij de beek hebben we, bij enkele omgeknaagde bomen, een uitgebreid verhaal verteld over het leven van de bever.
Rocky meende een bever te zien in het water, die onze kant op kwam! Ssssst! Na een tijdje kwamen we erachter dat het een opgerold waterplantenblad was, dat heen en weer wiegde in de stroming van de Tungeloyse beek. Het leek inderdaad nèt een neus die uit het water stak. Scherp opgemerkt!
Tijdens het vervolg van onze wandeling vertelden we nog over het gebruik in vervlogen tijden van het nu uitbundig groeiende watermunt, bijvoet, boerenwormkruid, ridderzuring en vingerhoedskruid.
Op een akker kwamen een heleboel ganzen bij elkaar; die zochten elkaar op om gezamenlijk de nacht door te brengen?
Langs de Speckerweg hadden reeën zich héél duidelijk tegoed gedaan aan malse knoppen van jonge Amerikaanse eikjes en bramenstruiken. Een mooie gelegenheid om over het fourageren van reeën te vertellen en alle andere sporen waaraan je kunt zien dat reeën aanwezig zijn in een gebied. Het feit dat slechts 1% van het menu van een ree bestaat uit gras, werd alléén door Rocky goed geraden! Bravo!
Daarna liepen we in stilte naar de weide van het Speckerven. Helaas nog ièts te vroeg, geen reeën, alleen de kudde koeien. In de wei bespraken we het St Janskruid, het kruid van deze maand. Het verschil met St Jacobskruiskruid kwam aan bod en ook de toepassing van St Janskruid door de eeuwen heen.
Verder gelopen in stilte tot aan de ingang van het terrein van de Bedelaar. Kort na de ingang waren enkele boompjes ‘geschuurd’ door reeën, waarbij we nog iets vertelden over de voorplantingscyclus van reeën en hun territoria/leefwijze. We lieten een zelf gevonden, afgeworpen geweitje van een reebok zien, ter illustratie.
Daarna hebben we de groep uitgenodigd om in stilte verder te lopen en ten volle de omgeving te ervaren, met alle zintuigen.
Bij de uilentoren hebben we verteld over de geschiedenis en het doel van de uilentoren en hebben we verteld over bosuilen en kerkuilen.
Verder weer in stilte gelopen, de duisternis viel al aardig in. Net buiten het terrein van de Bedelaar werden we getrakteerd op een pràchtig luid concert van nachtzwaluwen, ze vlogen zelfs rond! We lieten de werking van de ‘Merlin’ vogel- app zien aan de geïnteresseerden, die de app meteen op hun telefoon gezet hebben. We bleven een tijdlang stil staan. Even later blaften er wat reeën omelkaar te waarschuwen, één ree kwam uit het bos en liep tegen de hoge draad van Staatsbosbeheer aan, maakte rechtsomkeert en liep het bos weer in. Als klap op de vuurpijl zagen we glimwormpjes! Wat een bijzonder schouwspel…
Bij het langven nog even gekeken naar de op kikkers jagende reigers in het water en… het leek wel of een vos daar ergens een gans te pakken had, zo’n spektakel werd er gemaakt…?! Het was tè donker om dat goed te kunnen zien.
Daarna doorgelopen naar de ijstijdzandrug bij de bosvennen op het heideveld. Hier werd een mooi kikkerconcert opgevoerd! Het was inmiddels een heldere open hemel met sterren, maar… nog geen maan! Met onze Stellarium app lieten we zien hoe je kunt bepalen waar welk hemellichaam staat. Op de app zagen we dat de maan nog nèt niet boven de horizon uit gekomen was… Een aantal deelnemers vond ook dìt erg interessant en installeerde ter plekke de Stellarium app op hun telefoon.
Door het vrijwel donkere bos terug naar de Busjop. Iedereen nog even verzameld en gevraagd wat voor excursies ze nog eens graag met GHL zouden willen doen? Daar kwam algemeen uit naar voren dat een wandeling met afwisselende onderwerpen door een mooi gebied goed in de smaak valt.
Iedereen ging met een hoofd vol weetjes, leuke nieuwe apps op de telefoon èn een prachtige ervaring van het wandelen in een donker natuurgebied naar huis…
Rocky zal waarschijnlijk al in slaap gevallen zijn in de auto op weg naar huis. Hij had genoten!
Wij, Monique en Pim, kijken tevreden terug op deze wandelexcursie. Het is gezellig om een wandeling samen voor te bereiden en het is altijd fijn als je onderweg ook daadwerkelijk opmerkelijke, onverwachte waarnemingen doet, die je kunt delen met de mensen. Dat was dit keer zéker gelukt!
Onze volgende vollemaanwandelexursie staat gepland in het najaar.
In de bijlage een collage van foto’s van Monique Verhaegh, die de sfeer van de wandeling goed weergeeft. Bedankt daarvoor!
