Op zaterdag 8 april werd er door Groen Hart Leudal een schmerwandeling georganiseerd.
Naast de 2 gidsen en 4 stagiaires namen er nog 14 personen deel aan deze wandeling.
Eén van de stagiaires (Pim) schreef een verslagje. Dat tref je hieronder aan.
Hopelijk inspireert dat velen om een volgende keer ook met de gidsen van Groen Hart Leudal op pad te gaan. Houd onze agenda in de gaten!
Start om 19:30u op de parkeerplaats van de Busjop.
Gidsen Mia van Zoggel en Nettie Sleutels stellen zich voor en Mia geeft een inleiding, ze vertelt wat over hoe de excursie is opgezet en wat het doel is. Mia geeft aan dat er alleen aan het begin van de wandeling nog wat gepraat zal worden, maar naarmate de route vordert en het steeds donkerder wordt zullen we als groep stil moeten zijn, om eventuele dieren niet af te schrikken en te kunnen zien/horen.
Op het moment dat we vertrekken zullen er diverse vogelsoorten te horen zijn vertelt Mia en als laatste, nèt voor het echt donker wordt, hoor je nog alleen maar de merel. Dan beginnen ook de uilen geluid te maken en zullen we hopelijk wat reeën zien op de velden of/en langs bosranden.
De route loopt achter de Busjop langs, richting de Tungelroyse beek. Mia loopt voorop en Nettie loopt achteraan.
We zijn met zo’n 20 personen, waarvan vier cursisten van de natuurgidsenopleiding: Linda, Monique, Paul en ik.
Langs de Tungelroyse beek stopt Mia even om wat te vertellen over voorjaarsbloeiers. De wilgenbomen bloeien nu volop, daar kunnen de bijen hun eerste nectar van dit jaar verzamelen. Ze wijst hondsdraf aan en veldkers. Ze vertelt over ‘vroegeling’, dat het erg op veldkers lijkt, maar kleiner is met een rozetje op de grond. Vroegeling staat helaas niet op die plek zodat ze het aan kan wijzen, maar bij ons thuis staat het terras en de oprit ermee vol…. ik ken het goed… haha.
De avondlucht reflecteert heel mooi in de Tungelroyse beek als we over de brug lopen. Over de Speckerweg lopen we een stukje richting een houtstapel en gaan daar rechtsaf. Bij het sparrenperceel dat onlangs gekapt is stopt Mia. Ze vertelt over de sparrenbomen, die slecht tegen droogte kunnen waardoor de weerstand verzwakt. Een bastkever kan dan onder de schors komen en daar haar eitjes afzetten. De larven vreten vervolgens gangen door de bast, waardoor er ‘patronen’ ontstaan die met wat fantasie gezien kunnen worden als ‘letters’ of ‘de regels in een boek’. Vandaar dat deze kever, die met zo’n 30.000 soortgenoten op één boom kan leven (!), de naam ‘letterzetter’ gekregen heeft.
Daarna komen we vanuit het bos bij de wei waar het Speckerven in ligt. Er staan 2 reeën in de wei te grazen. Het duurt niet lang voor ze ons in de gaten krijgen en er vandoor gaan, het terrein van de bedelaar op. In de wei staat Mia nog even stil bij een plek waar een vogel geplukt is en vertelt dat vos/marter de veren van een prooi afbijt en dat een roofvogel veren uit de prooi trekt. Dus, aan de veren op een plukplek kun je zien door wie de vogel gevangen is.
Iemand heeft een dood takje gevonden met een gele trilzwam erop. Mooi! Daar vertelt ze onder andere over dat die zwammen voornamelijk tijdens vorstperiodes ontstaan. We gaan even een kijkje nemen bij het Speckerven, waar nu nog water in staat. Een rustgevend, mooi plekje.
De volgende stop is de uilentoren. Daar is de bosuil volop ‘spookachtig’ aan het roepen vanuit de toren. Wat eenprachtig tafereel! Als we door het bos richting de wei met het langven lopen zien enkele deelnemers weer reeën grazen. Die zijn al op de vlucht voordat de rest van de groep ze in de gaten krijgt.
We staan een tijdje stil te luisteren en kijken bij een bankje dat uitkijkt over de wei met het langven. Mooi weids uitzicht. Er vliegen luid gakkende ganzen over, de vogelgeluiden om ons heen worden steeds minder; het wordt langzaam stil in het bos. In de verte horen we uilen roepen. Als we bij de Speckerweg komen, lopen er ook weer 2 reeën door de wei bij boerderij De Spik. Met de verrekijker zie ik dat ze onder de prikkeldraad doorgaan en de Speckerweg oversteken, het bos in.
Als we bijna bij de Speckerbrug zijn maant Mia ons om extra stil te zijn, er is een kans dat de bever bij de brug in de buurt zit. We staan een tijdje bij de brug, maar van de bever geen spoor. De groep loopt door, Linda, Monique en ik blijven nog even staan. We horen ineens een heel luide ‘plons’ in het water! Daarna nog 2 keer… Helaas zien we niét wie dat geluid veroorzaakt heeft. We blijven nog even staan op de kruising bij het heideveld. Daar horen we diverse soorten uilen, zowel dichtbij als veraf. Ook ritselt er vanalles onder de bodembedekking in de berm (muizen?) en onder de struiken (iets ‘groots’ we dachten aan een konijn). We lopen langs het open veld terug naar de Busjop.
Het is een bijzondere ervaring om tijdens schemering/in het donker eens in het bos te zijn. Fantatisch ook dat we zoveel reeën gezien en uilen gehoord hebben. Erg leuk om eens mee te maken!
Hartelijk dank aan de gidsen Nettie en Mia.